Van Bigi Pan, Curaçao naar huis

Stel je eens voor:
Een azuurblauwe zee, wit strand en palmbomen. Het geluid van de golven en het gezang van vogeltjes. Onder water bevind je je in een andere wereld. Vele verschillende soorten vissen, grote en kleine, in kleuren van parelmoer blauw tot nachtzwart, zorgen voor een magisch zicht. Maar niet alleen onder water is het mooi, boven water dobberend op de zee kijkend naar de horizon geeft je het gevoel alsof je je in een waar paradijs begeeft.
Dan rijd je van het strand weg en kom je Nederlandse verkeersborden tegen. Alles lijkt goed geregeld, automobilisten houden zich aan de aangegeven snelheidsnorm. Als je om je heen kijkt zie je een droog landschap met vele cactussen. Zie je het al voor je..!? Gekleurde stenen huisjes vormen hét straatbeeld. Je ziet zelfs mensen lopen die hen honden aan de lijn uitlaten!! Veel blanken en geen één Chinees... In de binnenstad kom je alleen moderne winkels tegen en terrasjes waar je lekker een cocktailtje kan drinken. Modern, ja hier op Curaçao is het erg modern.
Hier op Curaçao kom je niet om de twee meter een Chinese supermarket tegen, wat toch wel even fijn is hoor. Je kijkt niet verbaast en verschrikt op als je iemand zijn hond ziet uitlaten aan de lijn. Hier wordt je niet voor gek verklaard als je als buitenlander achter het stuur stapt, omdat ze als debielen zouden rijden. Hier kan ik gewoon ongegeneerd en vooral ongestoord, zonder dat er om de minuut iemand naar me fluit of een uitspraak als 'je mag wel lachen hoor' naar m'n hoofd wordt geslingerd, over straat lopen. Wel begon ik me spontaan minder aantrekkelijk te voelen, haha!
Hier op Curaçao heb ik een week lang mogen genieten van een warm water douche, ohh wat had ik dit gemist zeg. Én van mijn moeders liefde en haar zorgzaamheid. Niet zelf hoeven te koken, afwassen en kleren wassen.
Ik heb een heerlijke week achter de rug. Maar ik verlang ernaar om weer terug te keren naar mijn vaders land Suriname. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar wat vind ik het heerlijk om op mijn fietsje door de stad te fietsen, om mij heen kijken en genieten van al het kleurrijke wat ik zie. Van de gekleurde mensen met verschillende nationaliteiten tot de gekleurde busjes ondergespoten met diepzinnige lijfspreuken. Stiekem sluipt mij het gevoel binnen dat ik thuis ben, ja hier in Suriname zou jij mij later wel zien kunnen wonen. Dat alles buiten gebeurd en dat alles lijkt te mogen zorgt voor zo'n vrij gevoel, dat elke dag weer als een vakantiedag aanvoelt.
Hmm heerlijk…

Ik heb jullie al een hele tijd niet meer geschreven, shame on me... Nu ik met m'n bips op een van de mooie stranden van Curaçao lig, kan ik er bijna niet omheen. De laatste keer wenste ik jullie prettige kerstdagen, een fijn uiteinde en een spetterend nieuw begin. Nu nadert het einde van de tweede maand van het nieuwe jaar alweer. Waar blijft de tijd? Iets wat ik me geregeld afvraag... Zal het dan echt waar zijn wat ze zeggen: In Nederland hebben we de klok maar in Suriname hebben ze de tijd!
Moet eerlijk bekennen, ik kan me er wel in vinden hoor.
Ik zal jullie alsnog vertellen over mijn avonturen die ik de afgelopen maanden heb mee gemaakt. Hopelijk geven de foto's iets meer beeld bij mijn verhaal! Zit je er klaar voor...?

Nu pas snap ik waarom er wordt gezegd: 'Suriname... Suriname is the place to be om oud&nieuw te vieren!'
Zodra de kerstdagen achter de rug zijn, vliegen de bommetjes en pagara's je al om de oren. Máár op oudejaarsdag... Woow, je oren knallen ervan af. De hele straat, sterker nog de hele stad staat onder de rook van alle pagara's die worden afgeschoten. En wat is het druk in de stad, ongelooflijk. Maar wat hangt er een goede gezellige sfeer, de dj vult de straat met goede muziek en hup de voetjes gaan van de vloer!
Dit feest was een van de vele feesten waar ik naar toe ben geweest tijdens de 'december feestmaand' in Suriname. De details zal ik jullie maar besparen, maar jeetje mineetje wat heb ik geleefd!

Tussen al het feesten door was er ook tijd voor culturele-avonturen-activiteiten.
Zo ben ik in weer een weekend op trip geweest naar Bigi Pan, wat betekent Groot Meer. Bigi Pan is een gebied gevormd uit kreken, mangroves, natte- en droge moerassen. Maarrr hier zijn we natuurlijk niet zomaar gekomen... Met het busje reden we eerst door Bloemendaal en hebben we een tussenstop in Groningen gemaakt. Nee ik was niet stiekem in Nederland hoor, hier in Suriname hebben een aantal plaatsen dezelfde namen als in Nederland. Wel kreeg ik even het gevoel alsof we in het oosten van Nederland reden, ik zag namelijk een landschap van uitgestrekte grasvelden. Maar door bananenvelden te zien in plaats van maisvelden en geen koeien in de wei maar een luiaard in de boom wist ik toch echt: ‘ik ben in Suriname’.
Na een rit van ongeveer vijf uur in het busje kwamen we aan bij de bootjes. Hier werden al onze tassen ingezet en zelf moesten we erin klimmen. Van hieruit was het nog een uurtje varen naar ons huisje gebouwd op het meer, Bigi Pan. Er hingen donkere wolken boven ons, dus we zijn snel door het bijzondere natuurgebied gevaren. Maar niet te snel, onderweg kwamen we namelijk aapjes tegen. Weetje wel, van die aapjes die in Apenheul bij je komen en je eten uit je handen pakken. Ja, die zag ik dus gewoon in de bomen nu! De vele verschillende vogels maakte het beeld compleet. Aangekomen op de Bigi Pan met uitzicht op de vissershuisjes op het water, Ibissen die om je heen vliegen, was ik even stil. Wat een prachtig gezicht was dat!

Na ons slaapplek ‘geïnstalleerd’ te hebben of ook wel hangmatten op de juiste hoogte opgehangen te hebben, keerden wij met het bootje terug het water op. Om de Ibissen naar hen slaapplek te zien vliegen. Oh wat maakten ze een herrie, allemaal schreeuwden ze om een plekje. Maar ik hoorde even niets meer, ik kon alleen genieten van mijn uitzicht van het hier en nu, daar en toen.
Terug in het huisje hebben we ons buikje vol gegeten, om vervolgens een avondtocht te maken in het bootje. Ons bootje had wat opstart problemen, maar uiteindelijk ging ‘ie vooruit. Totdat we midden op het meer lagen en de motor er mee stopte, daar zaten we dan in het donker op open water. Ik moest hier natuurlijk niet te lang bij stil staan, gekker nog ik doezelde zelfs een beetje in. Ja, wie had dat ooit gedacht... ik voelde me schijnbaar zo één met de natuur én alle beestjes ín het donker nog wel dat ik af en toe mijn ogen kon sluiten. Totttt er een vis uit het water sprong van links naar rechts over mij heen en ik het van schrik uitgilde, ik was weer klaarwakker. Uiteindelijk wel heelhuids bij het huisje aangekomen. Ohh tijd om lekker te gaan slapen, dacht ik. Nou deze nacht zal ik echt niet snel vergeten, niet omdat het zo spectaculair was... Het was verschrikkelijk, slapen in een hangmat niet te doen. Ik verging van de kou en wist me geen houding aan te nemen. Werd wakker met bevroren tenen en een nekfractuur, maar deze nacht in een hangmat had ik voor geen goud willen missen!
De volgende dag zijn we naar de flamingo’s gevaren. Ik mocht voor in het bootje zitten, leuk dacht ik... Zeik en zeiknat van het klotsende water telkens over me heen mocht de pret niet baten. Zeker niet bij mijn lieve leuke huisgenootjes, die het zelf ook niet drooghielden door de tranen, van het gelach, in hen ogen. Maar het werd nog leuker, onze gids kwam namelijk aanlopen met een flamingo. Helaas wel een dode flamingo, maar Ruby was hup zo in het troebele water met haar voetjes. Na een paar selfies gemaakt te hebben met Mr. Flamingo was het tijd voor een natuurlijke modderbad. Ja dames en heren, Ruby sprong vanuit het bootje in het iets diepere water heerlijk in de modder. Ja hoor smeren maar, niets is zo gezonder als puur natuur toch.
Toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Om het weekend goed af te sluiten en het nog onvergetelijker te maken, besloten de Goden van boven om het heel hard te laten regenen. Daar zaten we in het bootje met al onze spullen te verzuipen. Eigenlijk kon het me niets meer schelen, het afgelopen weekend heb ik gelachen, gegild, gehuild en weer optimaal genoten van het mooie Suriname!

Maarrr het is niet alleen maar lang leven de lol er wordt ook hard gewerkt! Elke dag ga ik met veel plezier naar de school, als ik dan aankom fietsen en de kinderen roepen me bij naam kan mijn dag al niet meer stuk. Met nog ruim twee maanden in het vooruitzicht, ga ik er alles uithalen wat er in zit!

Goed luitjes, dit was het weer voor nu. De tijd begint langzamerhand, maar toch snel te tikken. Er staan nog heel wat tripjes gepland dus ben nog lang niet uit-geavonturierd en dus ook nog niet uitgeschreven.

Tot snel lieve mensen,
Lieve, warme, zanderige zoute groetjes vanuit Curaçao!

P.s. Zoals jullie hebben kunnen lezen, heb ik deze blog op het strand van Curaçao geschreven. Intussen ben ik weer in Suriname en heerlijk warm verwelkomt door mijn oma waar ik een nachtje heb geslapen. Toen ik binnen kwam in het Crull’letjes huis en mijn wederhelft Ainsley mij een dikke knuffel gaf was ik thuis.