Vakantie in een 'vakantie'

Dag lieve lezers,

Vandaag precies over een maand kom ik al weer terug naar het kikkerlandje! Het kikkerlandje dat nu ook vol in bloei staat en waar de zon steeds vaker begint te schijnen. Dat is mooi want zo behoud ik mijn gekleurde huidje langer, *big smile*.

De tijd vliegt voorbij als je het naar je zin hebt! En ik begin het bijna jammer te vinden om dit mooie land met haar warme, aardige en hard werkende bevolking te moeten verlaten.

Goed, waar zal ik beginnen.. Ik heb de afgelopen weken zoveel gedaan, zoveel mee gemaakt en weer zoveel gezien. Vandaar dat ik jullie een tijdje niet geschreven heb, maar zo blijft de spanning erin, niet waar?!

Zoals alle scholieren daar meivakantie hadden. Hebben de scholieren hier nog steeds vakantie. En dat betekent dat de leraren ook even tot rust kunnen komen. Aankomende dinsdag 14 mei begint de school weer. We hebben dan ruim drie weken vakantie gehad. Toen we dat een paar dagen van te voren te horen kregen, waren we niet zo blij. Bijna een hele maand geen school.. En waarvoor zijn we hier ook al weer gekomen?? Gelukkig wisten we al snel hoe we onze vrije tijd nuttig wilden besteden, dus we hadden er al snel vrede mee.

Vrijdag 19 april begon onze eerste trip, een 7 daagse tocht door het noorden. Onze eerste bestemming het Mole Park, hét safari park van Ghana en bekend om zijn olifanten. Vanaf Bekwai een pittige rit van twaalf uur lang. Daar gingen we dan om 05:00 uur in de ochtend richting de trotro’s van Bekwai. Daar hebben we een uur moeten wachten tot de trotro eindelijk vol gepropt was. Op naar Kumasi! Om 07:00 uur zaten we al in de bus richting Tamale, een grote stad in het noorden. Ik liep naar mijn plekje in de bus en was een beetje verward.. ‘Wacht even, moet ik hier op deze ‘stoel’ zeven uur lang zitten?’ dacht ik. Dat was geen pretje kan ik je vertellen. En voor het eerst had ik zo’n break-down momentje. Ik zat te denken: ‘als iemand mij zou vragen wat is je dieptepunt van je reis? Dan is de bus reis naar Tamale definitief mijn antwoord.’ Niet wetende dat het erger zou worden.. In Tamale zouden wij namelijk met een rechtstreekse bus naar het Mole Park gaan. Maar aangekomen in Tamale werd ons verteld dat deze bus vol zat en pas de volgende ochtend zou er weer een andere bus naar het Mole Park gaan. Mijn dieptepunt was nog dieper naar beneden gedaald.. Dan maar met de ó zo leuke en comfortabele trotro. Deze keer in een verkleinde versie van de trotro. Maar wel met even veel mensen erin natuurlijk. Tegen het raam aangedrukt en met mijn hoofd tegen het dak aan, begon de vier uur lange rit. Ik weet niet hoe ik deze rit kan omschrijven maar het leek alsof ik in een achtbaan zat die 50 keer over de kop ging. Zo voelde het ongeveer aan. De wortels van de net omver gesnoeide bomen zaten nog in de ‘weg’. Een en al stof, dus aan het einde van de rit was mijn witte broekje inclusief mijn gezicht oranje gekleurd. Dit was geen dieptepunt meer, ik had het meer dan gehad! Maar daar waren we, eindelijk in Larabanga. Vanuit dit dorpje was het nog maar tien kilometer naar het Mole Park. Hier moesten we uit de trotro stappen en verder met de zo geheten ‘motor king’. Een motor met een bak eraan vast, zoiets als een bakfiets. De motor king gammelde een beetje heel erg, maar hé we hadden de rechtstreekse bus naar het Mole Park ingehaald! Deze kwam nu pas aan in Larabanga. En ja, zelfs de mensen in de bus vonden het er leuk uitzien.. twee meisjes in een gamel bakkie, dat moest op de foto! En toen kon de hele reis vanuit Bekwai me niets meer schelen. Wij hebben er onze eigen, echte onvergetelijke Afrikaanse reis van gemaakt!

De volgende ochtend vroeg gingen wij lopend op safari. Wauw! Vanaf het hotel, dat boven op een berg is gebouwd, zagen we de olifanten badderen in het water. Zo mooi om te zien! Maar dat was nog niets vergeleken bij wat we later zagen.. De olifanten liepen op een rij voor de ingang van het hotel. Woow, de echte Afrikaanse savanne olifanten zag ik nu op tien meter afstand. Adem benemend moment.

Dezelfde dag hebben we nog twee dorpjes rond het Mole Park bezocht. Wat een verschil trouwens, het noorden vergeleken met het zuidwesten gelegen Bekwai. In het noorden zie je de echte Afrikaanse huisjes van klei met rieten daken. Alles gebeurt buiten: koken, schoonmaken en ze slapen zelfs op het dak van hun huisje. Het is er ook veel rustiger. Iedereen heeft een fiets, zo grappig om dat weer te zien, fietsende mensen. Hier zie je ook heel veel mensen op een motor rijden. En ik kon het niet laten om dat ook even geprobeerd te hebben. Over een afgelegen vliegveld even crossen! We hebben fufu leren stampen, het traditionele eten wat ze hier heeerlijk vinden. En na afloop mochten wij onze eigen gestampte fufu proeven.. Je kan het vergelijken met hele fijne gestampte aardappelpuree en dat in een soepje. Hmm best lekker voor een keer, maar niet mijn favoriet. We hebben ook mogen kijken naar een traditionele dans en we hebben zelfs mee gedanst, moeilijk hoor.

Na twee nachten in het Mole Park zijn wij terug gegaan naar de stad Tamale. Hier hebben wij twee nachten overnacht. Nog een traditioneel dorpje bezocht en met verschillende werkzaamheden mee geholpen. De bevolking is hier wel veel armer. In dit dorpje hadden ze pas twee maanden elektriciteit, onvoorstelbaar toch!

Vanuit Tamale zijn we naar Nkoranza gerezen. Een stad tussen Tamale en Bekwai in. Hier verbleven wij drie nachten op het terrein van het Hand in Hand project. Een Nederlands project, een thuis voor verstandelijk gehandicapten mensen. We leefden voor een paar dagen tussen deze mensen in, wat een andere wereld. Maar wel heel bijzonder. In Nkoranza zijn wij ook naar de Kintampo watervallen geweest. Heerlijk zo’n verfrissende natuurlijke douche! Toen een iemand met ons op de foto wilde, volgde de rest. Say cheese to the paparazzi, haha. We zijn ook een dagje naar het apendorp geweest. In dit dorpje zijn de apen die in de bossen leven heilig. Ze komen in het dorpje zelf, langs de bewoners en worden als mensen behandeld. Als er een aap is overleden wordt deze traditioneel door een apen priester begraven. We hebben dus ook de apen begraafplaats gezien, heel apart!

Na de drie nachten zijn we weer terug naar huis gegaan. We begonnen het drukke Bekwai al te missen. Het was een leuke 7 daagse tocht door het noorden en ik heb van alles om me heen genoten!

Jaaa en ook wij hebben onze (voorlopige) laatste Koninginnedag gevierd!! In de hoofdstad Accra was er namelijk een conferentie bij de Nederlandse Ambassade. En in de avond een speciaal oranjefeest voor alle Nederlanders hier in Ghana. Rodee en ik waren zo gek om een ritje van vijf uur af te leggen, om zo bij het oranjefeest te kunnen zijn. En het was de moeite zeker waard. Inmiddels, een Koning-avond om niet meer te vergeten.

At least but for sure not last!

Ik wil alle lieve mensen die ons gesponsord hebben heel erg bedanken! Echt super. Vanaf vrijdag 3 mei tot en met maandag 6 mei verbleven wij in de stad Kumasi. Hier hebben wij zoveel leuke en leerzame spullen kunnen kopen van het sponsor geld. Alles wat we wilden hebben we kunnen kopen. Van schriften tot leesboekjes. Van springtouwen tot geluid makende leerzame speelgoed. Van gekleurd papier tot waterverf. Na een lange zoektocht zijn we ook aan verf gekomen. Nu kunnen wij de naam van de school eerst mooi versieren en het daarna een mooi plekje geven. En omdat het geloof hier heel erg belangrijk is, hebben we zelfs een aantal kinderbijbels gescoord. Zo hebben we de lokale winkeltjes ook weer een plezier gedaan. Het kostte twee auto’s vol om al deze spullen bij ons thuis te krijgen, ons hele woonkamer staat nu ook vol met volgeladen dozen en tassen, maar we hebben het er voor over! Ik ben zo blij met alle spullen en ik kan niet wachten om ze te kunnen gebruiken samen met de kids. En op ons laatste dagje de overige spullen als cadeau te kunnen geven aan de school! Dus nog maals heel erg bedankt voor jullie bijdrage!

Onze dagen zijn geteld.. maar nog geen tijd voor treuren. Donderdag 9 mei begint onze laatste trip van de vakantie. We gaan dan voor vier dagen naar het oosten. Ik ben benieuwd!

En aankomende dinsdag weer naar school, dat werd tijd. Ik mis de kinderen! Als ze je hier in Bekwai zien, roepen ze: ‘madam, madam!’ Sommige komen op je af rennen en vertellen een heel verhaal in het Twi (de taal die ze hier spreken) ik versta er niets van, maar ó zo leuk! Dat zijn van die momentjes die ik nooit meer zal vergeten.

Lieve mensen ik ga er een eind aan maken.
Vast en zeker tot snel!

Veel liefs uit het warme Ghana, Ruby.