SURIMAILLLL!

Woensdag 18 november, het is 05:25 uur ik ben net door mijn oma op de hoek afgezet en ik kon gelukkig meteen de bus instappen. Vandaag, mijn eerste keer helemaal alleen naar de stad. Gelukkig moet ik er bij de eindhalte uit, dus ik hoef geen halte (plaats) te ‘verzinnen’ waar ik uit moet stappen. Eigenlijk kan ik wel iets eerder uitstappen, laten we zeggen '1 halte voor de eindstop' om tijd te besparen en eerder bij mijn volgende bus te zijn. Maar ik weet nog niet zo goed welk punt dat precies is, haha! De bus zit nog niet helemaal vol, maar toch rijdt de chauffeur verder (meestal rijden ze pas weg als de bus helemaal vol zit). Onderweg stopt hij zo nu en dan langs de weg om mensen op te pikken, ze maken hier hen eigen bushaltes. Alhoewel, ik heb boordjes gezien met 'bushalte' erop. Langzamerhand stroomt de bus vol en worden de klapstoeltjes uitgeklapt, midden in het gangpad. Dus als iemand de bus uit moet, moeten er eerst een aantal mensen uitstappen.
De chauffeur heeft zijn muziek op, iets wat luide muziek voor de vroege ochtend als je het mij vraagt. Het is pikke donker, maar ik zie al veel vervoer voorbij komen. Suriname is wakker! Goedemorgen, ik nog niet helemaal. Oh, ik hoor een bekend liedje ik kijk om me heen, omhoog de lucht in en ik zie een heldere sterrenhemel. Ik voel een tevreden onderbuik gevoel en ik ben opnieuw dankbaar dat ik deze stap in mijn leven heb mogen zetten!
Thuis in Nederland had ik er moeite mee als ik om 09:00 uur moest opstaan, vanochtend ging mijn wekker al om 04:30 uur!! Maar het is me gelukt, vandaag mag ik weer naar de kindjes, mijn derde dag vandaag. Ohh wat vind ik ze nu al leuk en bijzonder!
Langs de weg zie ik van alles, van 'kippen te koop, zelf plukken' tot moskee's. Grote Chinese warenhuizen tot kleine eettentjes 'warung'. Ohjee we slaan van de hoofdweg af een zijstraat in, deze bus gaat toch wel naar de stad? Even een klein stressmomentje. Ohja ik herken het hier alweer, de chauffeur heeft een borro passi genomen of ook wel binnendoor gereden. We naderen de stad en het wordt steeds drukker op de weg. Het toeteren zijn ze hier ook nog niet verleerd, haha. Ik zie de grote, hoge brug die over de Suriname rivier loopt schuin naast me, prachtig om te zien. Ik kijk rond in de bus, de meeste slapen nog even bij haha! Gisteravond een flesje water in de vriezer gelegd en er vanochtend bevroren uitgehaald zo in m'n tas gestopt, lekt nu van alle kanten. Weer iets geleerd, volgende keer een washandje om het flesje zoals mijn oma al zei!
Ik geloof dat ik nu mijn kleingeld moet pakken, we zijn er bijna. Geeen flauw idee, waar we nu zijn. De halve bus is zowat leeg, ik blijf maar rustig zitten. Oh iedereen gaat er uit, dan ga ik ook maar. Goed waar ben ik nu? Even rond kijken, ik loop maar gewoon, ja ik loop de goede kant op hier herken ik het. Ik loop naar de volgende bus, het is rond dit tijdstip (06:30 uur) heel anders dan in de middaguren maar nog steeds druk. De eerste bus zit al aardig vol dus daar stap ik niet in, heb nog genoeg tijd. De bus rijdt weg en de mensen langs de kant lopen naar de eerst volgende bus, in neem mijn plekje in de rij. Ik zit gelukkig vooraan zo kan ik goed zien, waar ik op de bel kan drukken zodat de bus stopt. De school zit verstopt in de straat, je zou niet zeggen dat het een school is als je voorbij rijdt. We rijden langs een leger standplaats, heel indrukwekkend om al die mannen in pak zo te zien. Nu moet ik even goed opletten…
Yesss I made it!! Ik ben bij de school aangekomen (06:42 uur), veeeel te vroeg. De meeste kinderen komen om 07:15 uur binnen druppelen en de opening begint om 08:00 uur. Ik zit hier alleen op het schoolplein, heb nog niet ontbeten dus dat ga ik nu doen.
Mijn werkdag is begonnen, iedereen een fijne dag toegewenst vanuit Surimaribo!

Haallooo Allemaal,

Zo ging mijn eerste ochtend alleen naar de school er aan toe. De eerste ochtend ben ik gebracht door mijn oma en de tweede ochtend is mijn oom met mij mee geweest om me te wijzen waar en welke bus ik moet nemen. Nu 2 weken verder voel ik me helemaal thuis en weet ik precies waar en welke bus ik moet pakken. Ook dat het rond 13:00 uur spits is, omdat dan de meeste scholen uit zijn (ik ben dan dus ook klaar op school) en ik dan 30 tot 45 minuten moet wachten in de felle zon op een bus die niet volgeladen zit met scholieren. Mijn paraplu is op dat moment mijn grootste vriend, het heeft een gek gezicht een paraplu gebruiken terwijl het 37 graden is maar geloof me het helpt echt!

De eerste twee weken heb ik vooral geobserveerd op de school. Ik heb in verschillende klassen een dagje mee gelopen, de kinderen en leraren leren kennen. Stuk voor stuk hele bijzondere ‘speciale’ kinderen. Maar ooh wat heb ik veel respect voor de leraren die op deze school les geven. Elk kind heeft namelijk constant ‘eigen’ aandacht nodig, maar hoe kan dat als er nog 8 of 9 andere kinderen in de klas zitten?? Heeeeel veeeel geduld, structuur en regelmaat is the key. Laat dat nou net ontbreken op deze school, weinig tot geen structuur. Al doen de leraren zo hard hen best er moet nog veel gebeuren. Door middel van trainingen, overleg en de hulp van stagiaires zullen ze er zoetjes aan wel komen.

Begin derde week heb ik twee kinderen toegewezen gekregen, twee meiden. Het eerste meisje is 10 jaar maar ontwikkelt zich als iemand van 3 á 4 jaar. Ze leert wel, er is vooruitgang te zien. Alleen op dit moment valt dat een beetje stil, omdat ook zij aandacht te kort komt. Heel zonde dus, ik zal één op één met haar aan de slag gaan. Het ander meisje is 6 jaar, zij heeft geen beperking maar in de thuissituatie is er sprake geweest van misbruik. Dit meisje kampt met een trauma en dit is te zien aan haar gedrag. Op emotioneel vlak kan zij nog veel leren voor haar leeftijd, hier ga ik aan werken samen met haar. Nu gaat mijn werk echt beginnen, ik heb er zin in!

Vandaag, zaterdag 5 december, ben ik precies 3 weken hier in Suriname. De tijd vliegt voorbij!
Eerste twee weken verbleef ik bij mijn oma, waar ik het onwijs naar mijn zin heb gehad. Heerlijk om even bij te komen en te acclimatiseren in een vertrouwde omgeving. En mijn neefjes, wat heb ik om ze kunnen lachen! Gelukkig zit ik nu nog niet helemaal aan de andere kant van de wereld, maar twee uurtjes rijden van ze vandaan. Dus ze zijn nog niet van me af, haha! Ja twee uurtjes je leest het goed, er zijn zoooveel auto’s in Suriname dat je gewoon geen kant op kan. Dus een afstand van ongeveer 40 kilometer doe je al gauw twee uur over.. Maar dat heb ik er voor over en tijdens de busreis zie ik weer van alles om me heen waar ik echt van kan genieten.

De afgelopen weken heb ik veel heen en weer gereisd van mijn oma naar de stad en weer terug (lees de volgende ochtend om 07:00 uur pas thuis komen van een avondje stappen, oepsie). Máár ik heb ook Srefidensi in de stad gevierd. Vorige week woensdag 25 november hebben wij gevierd dat Suriname 40 jaar onafhankelijk is. Wat een feest! Er was een parade van verschillende legergroepen uit verschillende landen, inclusief de vervoersmiddelen van politie, brandweer en het leger. Wauw wat was dit indrukwekkend, even een kippenvel-momentje hoor. Stiekem verheugde ik me al de hele middag op de vuurwerkshow, dat in de avond zou plaatsvinden. Maar zo tegen 20:00 uur aan, leek het er niet op dat er nog een show zou komen. Dus om nog een beetje op tijd thuis te komen en wat slaapuurtjes te kunnen pakken, voordat mijn wekker om 04:30 uur weer afging, heb ik de taxi naar huis (mijn oma) gepakt. En ja hoor, nog geen 10 minuten later net op het moment dat we de stad uitrijden, zie ik achter me in de verte hét vuurwerk spektakel. Al zag ik het niet van dichtbij, het gaf me wel een goed gevoel. Alles viel op zijn plek, wat vind ik het fijn om hier te zijn!

Afgelopen woensdag ben ik verhuisd naar de stad. Ik heb hier een kamertje waar nog andere studenten in het huis wonen. In totaal zijn we hier met zijn 8e, een gezellige boel dus. Alhoewel ik daar wel even aan moet wennen hoor, ineens zoveel mensen om mij heen in huis. Maar het zijn leuke huisgenootjes, dus dat scheelt al een heel hoop!
Het huis is omringd door veel bomen en planten een mini jungle zou je kunnen zeggen. Erg mooi de natuur hoor, maar de beestjes zijn wat minder. Veeeeel muggen, heeeel veeel muggen. Dus dan maar onder de klamboe slapen, dat heeft ook wel iets.

Yess ik heb het al genoemd, vandaag is het 5 december Sinterklaasavond. We zitten dan wel helemaal aan de andere kant van de wereld, maar dit weerhoudt ons zeker niet om het te vieren. Dus ook wij gaan zo gedichten voorlezen en cadeautjes uitpakken, wat is het toch een goede man die Sint!

En wat ik verder nog ga mee maken, who knows.. Ik hou jullie op de hoogte!

Lieve warme groetjes vanuit Sweeti Sranang!!!